Oma Knoop

De kleinkinderen hadden enorm hun best gedaan voor Oma Knoop. Het kleine kamertje, ooit tot de nok toe gevuld met stoffen, bollen wol en kásten vol knopen had een ware metamorfose ondergaan. Een oase van rust, oma’s zachte lievelingsstoffen aan de wanden gedrapeerd en grote bossen rode rozen. Oma lag op een opbaarplateau en eenieder die binnenkwam merkte haar tevreden uitstraling op; leek het maar zo of had ze écht een glimlach rond haar mond?

Het opbaren van een overledene is altijd een belangrijk onderwerp van gesprek wanneer ik aanschuif bij een familie. Gelukkig zijn er tegenwoordig veel mogelijkheden. Hoe anders was dit vroeger, toen was er geen andere optie dan thuis opbaren. Alhoewel we dit met de technieken van nu eigenlijk geen opbaren kunnen noemen. Helaas hoor ik vaak bijna traumatische ervaringen met opbaren door nare gebeurtenissen uit iemands jeugd.

Vanaf de jaren zestig werd de norm dat een opbaring in een uitvaartcentrum plaatsvond, wel zo rustig thuis en prima georganiseerd. Maar zoals altijd alles blijft veranderen, koos men in de volgende decennia steeds vaker weer om thuis te blijven. Uitvaartcentra werden nogal eens als kil en te functioneel beschouwd, en thuis is en blijft toch vertrouwd. Vandaag de dag zie ik een duidelijke mix. De kille uitvaartcentra van weleer zijn steeds meer uit beeld verdwenen: er zijn sfeervolle centra bijgekomen waar zelfs de mogelijkheid is om een eigen sleutel te ontvangen van de rouwkamer. Geen tijdsdruk en alle ruimte om op eigen wijze afscheid te nemen. Zo verplaats je thuis eigenlijk naar het uitvaartcentrum.

Oma Knoop bleef thuis, tot de laatste dag. Dit voelde goed voor de familie en ze had het zelf niet anders gewild. Pas op de dag van de uitvaart werd ze in de kist gelegd en bracht haar familie haar naar haar laatste rustplaats. Haar kamertje werd een mini-museum, waar de kleinkinderen konden neuzen als ze op bezoek kwamen bij opa. En altijd brachten ze een roos mee, die op oma’s plekje werd gezet. Oma Knoop bleef zo in herinnering, warm en zacht als ze was.

Op 29 februari en 1 maart opent Aster uitvaartzorg haar nieuwe uitvaartcentrum in Elst. Van 10.00 tot 16.00 uur staan de deuren voor u open om een kijkje te nemen. Van harte welkom aan Kokkeland 17 (100 m. vanaf de AH)

Meer columns

• Met zonder elkaar
  Ze zaten niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk tegenover elkaar. Broer en zus die elkaar in het normale leven bijna nooit meer zagen maar nu gedwongen waren om in gesprek… Lees meer: Met zonder elkaar
• 30 Gin tonic, 50 Aperol
  Niet bepaald een passende titel, voor een column van Aster, zou je wellicht denken. Niets is echter minder waar. De stralende zomer die is losgebarsten doet me terugdenken aan een… Lees meer: 30 Gin tonic, 50 Aperol
• Geven en delen
  Ze was een gever. Haar leven lang stelde zij zich ten dienste van anderen. Als jong meisje had ze al een zorgende rol in haar ouderlijk gezin en na haar… Lees meer: Geven en delen
• Alaaf
  Wetende dat hij niet meer lang zou leven, wilde hij graag dat ik even langskwam om te praten over zijn uitvaart. Want, zo zei hij: ‘Het mag dan wel een… Lees meer: Alaaf