Niet bepaald een passende titel, voor een column van Aster, zou je wellicht denken. Niets is echter minder waar. De stralende zomer die is losgebarsten doet me terugdenken aan een jaar geleden, toen 80 cocktails werden geheven. Een leven werd gevierd, eentje die helaas bedroevend kort mocht zijn. De jonge vrouw was in de zomer van haar leven en alles zat mee: prachtig gezin, uitdagende baan, een warme familie- en vriendenkring. Mooie reizen gemaakt, ontelbaar veel terrasjes aangedaan. En toen werd haar reis plotsklaps stilgezet. Een donderslag aan de heldere hemel van haar naasten die dit nooit hadden voorzien. En zo stonden ze vorige zomer, onder de stretchtent en in de zon met loungemuziek op de achtergrond, rondom haar mand. Met een bloemenzee eromheen. Een idyllisch plaatje maar één die niemand wilde zien. En zo hieven ze samen het glas. Zo zou zij het hebben gewild, helaas verder niemand. Het was een middag van uitersten: zo mooi en liefdevol en tegelijk zo schrijnend, hard en rauw. Echte rouw. In alle kleuren. De kinderen speelden, de gitarist speelde en bij iedereen speelde dezelfde dubbele gevoelens. Enige weken later ging ik langs bij haar gezin, om na te praten. We zaten dit keer ‘gewoon’ aan een frisje. Haar man vertelde dat hij terugkeek op een stralende dag, wat niet alleen kwam door de tropische temperaturen. In zijn kinderen zag hij haar nu stralen, zo schitterend maar ook zo droevig. Toen we afscheid namen zei hij: ‘Drink er vanavond nog maar eentje op haar.’ En dat heb ik toen maar gedaan. Samen met mijn eigen stralende gezin. En dat mag een wens zijn om deze zomer in te gaan. Vier het leven met je liefsten, pluk de dag, pluk de zon. En drink er nog maar eentje. Wat ook best een colaatje mag zijn 😉