Tijd om te rouwen
Vorig jaar overleed mijn oudtante, op zeer respectabele leeftijd. Ik mocht haar uitvaart verzorgen: een grote eer. Toen enige maanden later haar huis werd opgeruimd, vond ik een zwarte rouwsluier. Een authentiek exemplaar, waarschijnlijk ooit gedragen door mijn overgrootmoeder. Ik waande me terug in de tijd, ver voor de mijne. De tijd dat het verlies van een dierbare duidelijk getoond werd aan de buitenwereld. Men droeg rouwkleding, spiegels in huis werden afgeschermd, de buurt ontzorgde de rouwenden in de huiselijke taken en het sociale leven werd beperkt tot enkel een bezoek aan de kerk.. Er was alle tijd om te rouwen.
Hoe anders is het vandaag de dag. Toen ik enkele weken geleden in een grote stad voor de rouwauto uit liep, werd ik bijna van mijn sokken gereden. De gehaaste fietser wierp me een boze blik toe. Waarschijnlijk vertraagde ik zijn reis. Dit terwijl ik probeerde de laatste reis van een oude dame een beetje tijd te geven.
Een paar dagen later liep ik weer voor de rouwauto uit. Het groepje stratenmakers in de verte viel direct op: druk in de weer met het aantrillen van zand, terwijl 100%NL uit de speakers knalde. Ik betrapte me op een zucht. Maar mijn oordeel bleek te snel te zijn geveld. Toen ze me zagen, werd abrupt de muziek uitgezet en het werk neergelegd. De mannen bleven eerbiedig staan totdat de rouwauto was gepasseerd. De tijd stond even stil: de stratenmakers gunden een onbekende zijn laatste reis. Ik betrapte mezelf weer. Niet op een zucht. Maar dit keer op centimeters kippenvel.
Meer columns
- Open zee en vaste grondHij zat in zijn bootje en dobberde op de zee van zijn verdriet. Vaker zat hij alleen, maar nu voelde de eenzaamheid intenser dan ooit. Hij pakte zijn linker peddel… Lees meer: Open zee en vaste grond
- De nieuwe plekZe was nog maar een kind toen ze haar moeder moest begraven. Met de wereld aan haar voeten en tegelijk een groot gemis.. Ze herinnerde zich nog de honderden mensen… Lees meer: De nieuwe plek
- Eenvoud‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
- Woorden‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden