Tijd en wonden

Tijd heelt alle wonden… zo zegt het spreekwoord. Dat is waar, als het gaat om een schram wanneer je kind is gevallen. Kusje erop, pleister en binnen een mum van tijd is de pijn vergeten en verdwenen.

Hoe anders is het met rouw. De pijn van het rouwen is rauw. Het overvalt je, overmant je en laat je niet los ten gevolge van de tijd. De tijd verstrijkt, maar het rouwen verstrijkt in al zijn grilligheid mee.

Bij het schrijven van een afscheidsplechtigheid vond ik het volgende gedicht van Kris Gelaude. Het raakte me:

tijd heelt geen wonden
tijd leert je leven met verdriet
en wachten
zeer geduldig
tot je weer schoonheid ziet
en tot de tederste herinneringen
zo diep vertakt zijn in je ziel
dat ze die zere plekken
kunnen overgroeien

Raak. Zo waar. De wonden blijven. Hopelijk worden ze op een dag overgroeid met zachte herinneringen. Zodat je de wonden voorzichtig aan kan raken, omdat ze onderdeel van je zijn. In de tijd ernaar toe wordt er weinig geheeld. Verzorgen, is het enige wat je kan doen. Wonden aandacht geven, de zorg die ze zo hard nodig hebben.

Op het aanrecht van mijn keuken staat een hortensia. Gekregen van een vriendin, in maart van dit jaar. Toen zij eind april plotseling overleed, ging de rauwe tijd van het rouwen in. Ik verzorgde mijn wonden, en de hortensia. Vanmorgen zag ik dat de hortensia weer opnieuw uitloopt. Het deed me zo goed. Aandacht en zorg, is het beste wat je kunt geven.

Meer columns

• Open zee en vaste grond
  Hij zat in zijn bootje en dobberde op de zee van zijn verdriet. Vaker zat hij alleen, maar nu voelde de eenzaamheid intenser dan ooit. Hij pakte zijn linker peddel… Lees meer: Open zee en vaste grond
• De nieuwe plek
  Ze was nog maar een kind toen ze haar moeder moest begraven. Met de wereld aan haar voeten en tegelijk een groot gemis.. Ze herinnerde zich nog de honderden mensen… Lees meer: De nieuwe plek
• Eenvoud
  ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
• Woorden
  ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden