Ondanks of dankzij corona?

‘’De mensen die ik uitnodig op mijn verjaardag, zijn ook welkom op mijn uitvaart.” Het was ver voor coronatijd dat een meneer deze uitspraak deed, tijdens een voorbespreking van zijn uitvaart, ooit op een dag. Wie had kunnen bedenken dat we nu, eind 2020, niets anders kunnen dan uitvaarten verzorgen in kleine kring. Sinds het kabinet het verzwaarde maatregelpakket heeft afgekondigd is de groepsgrootte van uitvaarten helaas weer bijgesteld. Er mogen maximaal dertig mensen aanwezig zijn op een afscheid. En dat levert momenteel, zeker tot 19 november, de nodige breinbrekers op. Het is met recht een verzwaring te noemen. Want wie hoort bij die intieme groep van dertig? Hoe kan je toch iedereen de gelegenheid geven om afscheid te nemen, al is het niet fysiek? Maar bovenal: hoe zorg je ervoor dat de uitvaart net zo mooi en waardevol wordt als je zou willen, ondanks de maatregelen?

De afgelopen maanden heeft corona veel ontnomen maar we hebben ook veel geleerd. Er zijn nieuwe vormen van afscheid ontstaan. De prachtige herinneringstour door de Betuwe in een grote bus, met op de route her en der plukjes wuivende mensen. Familieleden en vrienden die niet tot de dertig behoorden. De live uitgezonden uitvaarten die soms duizenden keren zijn bekeken, of teruggekeken omdat men het nogmaals wilde beleven. De opgestuurde hartjes met wensen, die pronkten in de levensboom naast de kist….

Corona maakt ons creatief, al wordt het verdriet er natuurlijk niet minder om. We moeten ermee leren omgaan en in gesprek met nabestaanden komen we er altijd uit. En misschien blijven sommige vormen wel bestaan. Omdat ze écht wat toevoegden aan een afscheid. Ondanks corona. En soms zelfs dankzij corona.

Meer columns

• Open zee en vaste grond
  Hij zat in zijn bootje en dobberde op de zee van zijn verdriet. Vaker zat hij alleen, maar nu voelde de eenzaamheid intenser dan ooit. Hij pakte zijn linker peddel… Lees meer: Open zee en vaste grond
• De nieuwe plek
  Ze was nog maar een kind toen ze haar moeder moest begraven. Met de wereld aan haar voeten en tegelijk een groot gemis.. Ze herinnerde zich nog de honderden mensen… Lees meer: De nieuwe plek
• Eenvoud
  ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
• Woorden
  ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden