Niets dan goeds.

Het was dag drie in de week van de uitvaart. De meeste praktische zaken waren geregeld, de rouwkaart was verstuurd. Nu was er tijd en ruimte om samen de ceremonie te gaan bespreken. Na een stilte kwam het hoge woord eruit: ‘’Ik kan eigenlijk niet zoveel leuks vertellen over mijn vader..’’ Dochter begon voorzichtig te vertellen over hun moeizame relatie. Vele jaren geen contact, toen mondjesmaat, maar het opvliegende karakter van haar vader en haar onzekerheid waren geen goede combinatie. En nu was daar de vraag wat we konden vertellen over het leven van haar vader op zijn uitvaart. Het bleek heel lastig. Ik was blij dat dochter dit openlijk deelde. Ze had hem nog zoveel willen zeggen. En in alles zat nog zoveel boosheid. Nu was het te laat… toch? Ik stelde voor hoe ze het zou vinden om alsnog haar vader te vertellen wat zij op haar hart had. Klopt, hij was overleden en een tegenwoord zou ze niet krijgen. Maar hopelijk zou het haar op zijn minst opluchten. Zou er iets meer ruimte ontstaan om verdriet te voelen in plaats van boosheid. Want beiden doen zeer, maar boosheid gaat zweren. Ze besloot het een kans te geven. Die avond was ze alleen met haar vader, ze ging bij hem zitten. En als vanzelf kwamen de woorden en de tranen. Alles kon gezegd en dat was niet omdat hij nu was overleden. Nu was er voor haar de ruimte.

Dag vier. We dronken opnieuw koffie en bespraken de ceremonie. Dochter was zichtbaar opgeklaard. Langzaam kreeg de levensloop vorm. Het werd een eerlijk en reëel verhaal. Want er mag best worden verteld hoe iemand werkelijk was. Over de doden niets dan goeds? Dat doet mij denken aan de roze olifant in de kamer. Ieder mens kent licht en donker. Dat hoef je niet te schuwen, ook niet op een uitvaart. We kozen de mooiste woorden om te vertellen hoe het leven van haar vader was verlopen. Het was helder en oprecht, en bovenal liefdevol. Want de lading was er af. Dochter kon toegeven aan haar verdriet en liet ook dankbaarheid toe. Misschien wel omdat haar vader haar na zijn dood nog iets had geleerd. Over de doden niets dan goeds, daar geloof ik niet in. Maar als een afscheid iets goeds kán brengen, ben ik overtuigd. Dan is het goed.

Meer columns

• Met zonder elkaar
  Ze zaten niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk tegenover elkaar. Broer en zus die elkaar in het normale leven bijna nooit meer zagen maar nu gedwongen waren om in gesprek… Lees meer: Met zonder elkaar
• 30 Gin tonic, 50 Aperol
  Niet bepaald een passende titel, voor een column van Aster, zou je wellicht denken. Niets is echter minder waar. De stralende zomer die is losgebarsten doet me terugdenken aan een… Lees meer: 30 Gin tonic, 50 Aperol
• Geven en delen
  Ze was een gever. Haar leven lang stelde zij zich ten dienste van anderen. Als jong meisje had ze al een zorgende rol in haar ouderlijk gezin en na haar… Lees meer: Geven en delen
• Alaaf
  Wetende dat hij niet meer lang zou leven, wilde hij graag dat ik even langskwam om te praten over zijn uitvaart. Want, zo zei hij: ‘Het mag dan wel een… Lees meer: Alaaf