Gaan zoals je hebt geleefd

Carnaval 2021.. wie had kunnen vermoeden dat dit feest zo anders zou lopen dan ooit tevoren? In plaats van hossende menigten slechts enkele verklede fanatiekelingen over straat, online optochten en vooral een groot gemis van het ‘echte’ carnavalsgevoel. Nou ben ik zelf geen carnavalsvierder maar toch dacht ik vorige week wel: Ik ben blij dat Gerd dit niet meer mee hoeft te maken. Gerd overleed anderhalf jaar geleden, op een mooie voorjaarsdag. Gerd lééfde voor het carnaval, het waren niet alleen de vijf dolle dagen feest maar het hele jaar door spande hij zich in voor zijn vereniging. Het ging verder dan de lol onder elkaar; carnaval betekende voor hem saamhorigheid en betrokkenheid, alle dagen van het jaar. ‘Als ik ga, dan ga ik zoals ik geleefd heb’ riep hij vaak uit en toen het zijn tijd was, werd dit de opdracht voor zijn gezin.

Gerd werd opgebaard in vol ornaat, met om hem heen alle carnavaleske herinneringen die hij door de jaren heen had verzameld. In de voorbereidingen van de afscheidsceremonie keek ik samen met de kinderen hoe er een mooie verdeling kon worden gemaakt in sprekers, foto’s en muziek. Dit laatste baarde de zoon wat zorgen; DJ Ötzi tijdens een crematie: kan dat eigenlijk wel? Maar gaan zoals je geleefd hebt, betekende voor Gerd dat het zó moest gaan. En dat dit uiteindelijk ook zoveel troost kon brengen, mochten de kinderen later die week ervaren. Het afscheid was een eerbetoon in alle facetten. Hilarische herinneringen werden afgewisseld met dankbare woorden over jarenlange vriendschap. Geen handen op de kist bij het laatste moment van afscheid maar een ‘alaaf’. En DJ Ötzi werd lekker hard ingezet, tot grote instemming van de genodigden.

Ik stuurde de zoon vorige week een appje. ‘Gek, zo’n carnaval’, schreef ik. ‘Gek’ reageerde hij, ‘Maar gelukkig heeft pa een extra feestje gehad’. Smiley. Mooi hoe Gerds afscheid een feestje mocht worden. Niets was gepaster dan dat. Ik stuurde een smiley terug.

Meer columns

• Open zee en vaste grond
  Hij zat in zijn bootje en dobberde op de zee van zijn verdriet. Vaker zat hij alleen, maar nu voelde de eenzaamheid intenser dan ooit. Hij pakte zijn linker peddel… Lees meer: Open zee en vaste grond
• De nieuwe plek
  Ze was nog maar een kind toen ze haar moeder moest begraven. Met de wereld aan haar voeten en tegelijk een groot gemis.. Ze herinnerde zich nog de honderden mensen… Lees meer: De nieuwe plek
• Eenvoud
  ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
• Woorden
  ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden